Μεγαλώνοντας και βαδίζοντας πέρα από τη μέση ηλικία, η μεγαλύτερη πρόκληση που έχουμε ν αντιμετωπίσουμε είναι η απώλεια. Εμφανίζεται στην ζωή μας, καθώς άνθρωποι φεύγουν από κοντά μας για διάφορους λόγους, όπως είναι ο θάνατος, οι αλλαγές στην προσωπική τους ζωή, ή οι αλλαγές στην δική μας ζωή.
Πιθανά να χρειαστεί να διαχειριστούμε την απώλεια υλικών αποκτημάτων αλλά και απώλειες που σχετίζονται με την ταυτότητα μας, όπως είναι το επάγγελμα. Αν, για παράδειγμα, η επαγγελματική μας ιδιότητα είχε μεγάλη συμμετοχή στο προσωπικό μας σύστημα αξιών, τότε η απώλεια της, αφήνει μεγάλο κενό όχι μόνο σε οτι αφορά την ταυτότητα μας και την εικόνα μας, αλλά και ως σημείο αναφοράς για την οργάνωση της καθημερινότητας μας. Επίσης για πολλούς ανθρώπους οι αλλαγές στην εμφάνιση ή στην φυσική κατάσταση είναι πολύ επώδυνες, καθώς μπορεί να υπονομεύουν σοβαρά τόσο την αυτοεκτίμηση τους, όσο και την θέση τους σ ένα κοινωνικό σύστημα.
Πολλοί και διαφορετικοί λόγοι μας προκαλούν λύπη και φόβο καθώς προχωράμε. Σε όποιο τομέα της ζωής μας κι αν κοιτάξουμε, έχουμε να διαχειριστούμε την απώλεια.
Η μεγαλύτερη όμως απώλεια, είναι της δυνατότητάς μας, να τοποθετούμε στο μέλλον, την πραγματοποίηση των ονείρων μας. Η αναβολή της ευτυχίας μας, σε μελλοντικό χρόνο, είναι προνόμιο της νεότητας και συγχρόνως ένα ισχυρό εργαλειό παρηγοριάς σε κάθε αντιξοότητα. Όταν όμως φτάνουμε να διανύουμε το δεύτερο μισό της ζωής μας, χάνουμε το προνόμιο της μετάθεσης των προσδοκιών μας στο μέλλον.
Στη διάρκεια της νεότητας έχουμε πολύ χρόνο. Η προοπτική μας χάνεται σε ορίζοντες δεκαετιών. Τα περισσότερα σχέδια μας μπορούν να πραγματοποιηθούν αργότερα. Αν κάτι δεν έχει γίνει σήμερα μπορεί να γίνει καλύτερα αύριο. “Τα καλύτερα έπονται”. Μπορούμε να διορθώσουμε λάθη, να αρχίσουμε από την αρχή και να ελπίζουμε. Κι αυτή ακριβώς η δυνατότητα είναι που μπορεί να σταθεί εμπόδιο σ έναν άνθρωπο να συγκεντρωθεί σ ένα στόχο , να μείνει πιστός στα σχέδια του, να βρίσκεται σ επαφή με την πραγματικότητα της ζωής του. Μόλις μπούμε στην δεκαετία των 50, ετοιμαζόμαστε για προσγείωση. Δέστε τη ζώνη σας, μαζέψτε το τραπεζάκι σας , ξεκινάμε την κάθοδο.
Δεν μπορούμε να αναβάλλουμε την ευτυχία μας για το μέλλον. Η μόνη μας επιλογή είναι το παρόν. Κι αυτή η αναγκαστική συνθήκη είναι το δώρο της ζωής, ως αντιστάθμισμα στην απώλεια της νεότητας.
Lost Thinker 