Όταν οι γυναίκες αναγνωρίσουν τη δύναμη τους, θ αλλάξει ο κόσμος μ ένα τρόπο που δεν θα έχουμε ξαναδεί.
Ήθελα να γράψω κάτι για την ημέρα της Γυναίκας. Παλιότερα ήμουν πολύ θυμωμένη μ αυτή την γιορτή. Πιστεύω ότι αφιερώνουμε ημέρες στα θύματα και στα προβλήματα.
Αληθεύει ότι έχει βελτιωθεί η θέση της γυναίκας σε πολλές κοινωνίες, όπως αληθεύει ότι σε εξίσου πολλές κοινωνίες έχει χειροτερέψει. Αυτό είναι απολύτως σχετικό με την θρησκεία και την οικονομία. Γνωρίζουμε, από απομονωμένες φυλές, που επιβίωσαν μέχρι και τον 18ο αιώνα, ότι στις μητριαρχικές κοινωνίες δεν υπήρχε η έννοια της ιδιοκτησίας και οι σεξουαλικές σχέσεις ήταν ελεύθερες.
Είναι κοινός τόπος ότι η θέση της γυναίκας είναι υπόθεση χαρακτηριστικών του πολιτισμού που έχουμε. Επίσης, όπως έχει φανεί, ο πολιτισμός δεν μπορεί να επιβιώσει επί μακρόν όταν είναι υπόθεση ομάδων, κοινωνιών, κρατών ή ηπείρων. Οι πολιτισμένοι αφανίζονται από τους λιγότερο πολιτισμένους. Οι χορτάτοι λεηλατούνται από τους πεινασμένους. Οι εγγράμματοι σφαγιάζονται από τους αμόρφωτους. Ιστορικά, έχει φανεί ότι έτσι συμβαίνει στα χρόνια που έχει κυριαρχήσει ο ανδρικός πολιτισμός. Δηλαδή σε όλη την γνωστή ιστορία.
Συνεπώς η πρόκληση, το ζητούμενο, δεν είναι η αλλαγή της θέσης της γυναίκας αλλά η αλλαγή της αντίληψης για την ζωή και τον πολιτισμό.
Όταν οι γυναίκες αναγνωρίσουν τη δύναμη τους, θ αλλάξει ο κόσμος μ ένα τρόπο που δεν θα έχουμε ξαναδεί. Θα είναι μια αλλαγή ήπια, που θα συμπεριλαμβάνει τους άνδρες. Που θα συμφιλιώνει, θα αγκαλιάζει, θα θρέφει, θα ενώνει. Θα είναι μια κατάσταση συνειδητότητας για το σύνολο της ανθρωπότητας.
Προς το παρόν έχουμε να ζήσουμε, αυτόν τον πολιτισμό που διαχωρίζει, που βιώνει συνεχώς την έλλειψη, την απειλή, τον φόβο. Εύχομαι η ενέργεια των γυναικών, κάποτε να υλοποιηθεί.
Ιφιγένεια Πανέτσου
Lost Thinker 